در مقاله حاضر، پژوهشگر درصدد برآمده است تا هم آوایى دو نابغه ادبیات جهان، مولانا جلال الدین محمّد مولوى و جبران خلیل جبران را بشنود و آن را به گوش مشتاقان برساند. نیلبکى که جبران در پیامبر از آن یاد م ىکند، همان نى است که مولانا مثنوى معنوى را سعى دارد عوامل سنگینى گوش « المواکب » با آن آغاز مى کند. جبران در قصیده زیباى بشر در مقابل فریادهاى نى الهى را بیان کند. در پیامبر، جبران خود را چنگى مى داند که خداوند آن را مى نوازد و در مثنوى، در داستان پیرچنگى، مولانا حقایقى را درباره انسان و ارتباط او با ذات هستى بخش بیان مى کند و و عشق که محور همه عالم است، در این نگرش کوتاه، قطعه شعر « ناى » در قصیده « المواکب » و مثنوى به مشام مى رسد.
ابتدای صفحه